อยู่เหงาๆ เลาไปเที่ยว - เที่ยวเชียงรายด้วยตนเอง โดยไม่มีรถ เช่ารถก็ไม่ได้เช่าน้ะจ้ะ นั่งรถสาธารณะล้วนๆแจร้ ตอนที่สี่ : บะหมี่ ตอนสี่โมง
16.00 ข้าวเย็น บะหมี่ ตอนสี่โมง
ดอยแม่สลอง
สาวชาวดอยที่เลาเข้าใจผิดว่าเป็นนักท่องเที่ยวผู้หญิงที่มาคนเดียวลงตรงเชียงราย กม 0 ตอนแรกเลานึกว่าสุดสายแล้ว เพราะคนส่วนใหญ่ลง แต่ถามคนที่นั่งไปด้วยกันคนอื่นบอกว่ายัง เลยนั่งไปต่อ
ผิดคาดไปนิด เพราะตอนแรกที่หาข้อมูลนึกว่าสองแถวจะจอดที่เซเว่น
แต่สองแถวจอดตรงโรงแรมซินแส เลาถามคนขับสองแถวว่า ขากลับมาขึ้นรถตรงที่จอดนี้ใช่ไหม คนขับบอกว่าใช่
แต่สองแถวจอดตรงโรงแรมซินแส เลาถามคนขับสองแถวว่า ขากลับมาขึ้นรถตรงที่จอดนี้ใช่ไหม คนขับบอกว่าใช่
หลังจากนั้นเลาเดินดุ่มๆ ไปเซเว่นที่อยู่ไม่ไกลกัน เห็นลุงใส่เสื้อวินมอไซด์ ตามที่ในเน็ตแนะนำไว้เลย
เลาแวะเข้าเซเว่นจะซื้ออะไรไปตุนไว้กินตอนเย็น เพราะตอนนี่มันเพิ่งสี่โมง
เลาแวะเข้าเซเว่นจะซื้ออะไรไปตุนไว้กินตอนเย็น เพราะตอนนี่มันเพิ่งสี่โมง
แต่ก่อนจะหยิบ ก็กลับตัวออกมาก่อน
นี่มาเที่ยวถึงบนดอยนะ จะมากินแซนด์วิชเซเว่น เร๊อะ
เลยเดินดุ่มๆ ไปร้าน ก๋วยเตี๋ยวยูนนาน ที่ปักหมุดไว้ เห็นเขาว่าเส้นทำเอง
สนน ราคาบะหมี่เกี๊ยวธรรมดา 40 บาท เห็นเขามีเกี๊ยวซ่าด้วยนะ
กินมันตั้งแต่สี่โมงนี่แหละว่ะ
ข้างบนนี่ใช้ภาษาจีนกลางกันเยอะแหะ แบบว่าแปลกใจ ขนาดทีวีที่ร้านบะหมี่ยูนาน ยังพูดจีนกลาง
แต่พอนึกถึงบทสนทนาที่จะต้องพูดกับลุงวินมอไซด์แล้ว รู้สึกมันจะเยอะแยะเกินไป
เพราะว่า ต้องบอกว่าแวะเอากระเป๋าไปโยนไว้ที่โรงแรม ไปไร่ชา 101
แล้วยังต้องนัดแนะ ว่าพรุ่งนี้เช้า 9.00 ให้มารับที่โรงแรมอีก
ดูซับซ้อน อาจจะน่าสับสนสำหรับลุง
เลยตัดสินใจ เข้าที่พักก่อนก็ได้วะ
แล้วนัดแนะแค่เวลามารับตอนเช้า 9.00 ซึ่งสำคัญกว่าการไปไร่ชา เพราะ ภูเมฆตะวันรีสอร์ต ไกลออกไปตั้ง 4 กิโลเมตร ถ้าพรุ่งนี้ขากลับต้องเดินกลับมาขึ้นสองแถวนี่เหนื่อยหอบ
ลุงให้เบอร์โทรมา บอกว่า ตอนเช้าให้โทรมาอีกที
แต่เลาเองก้อนัดเวลาไป ย้ำไปตั้งหลายรอบ
และพบว่าเป็นการตัดสินใจที่น่าจะโอเค เพราะว่า หลังจากนั้นพบว่า 1.7 km จากที่พักไปไร่ชา 101 เป็นทางเขา น่าจะเหนื่อยหอบกว่าทางธรรมดาพอควร
แต่เลาเห็นมีคนปั่นจักรยานขึ้นเขานะ ฟิตมาก มีคนวิ่งออกกำลังกาย แล้วก้อมีเด็กเดินขึ้นเขา เหมือนกัน
เช็คอินรีสอร์ตแบ้วแจร้ เจ้าของรีสอร์ตบอกให้คนเอารถมอไซด์พาไปส่งที่พัก ก็แอบงงว่า ที่พักไกลจาก lobby ? จริงๆ แล้วเดินได้แหละ แต่เขาพาไปส่ง
( ตอนเช้าวันรุ่งขึ้นเลามีเดินจากห้องพักขึ้นมาตรง lobby แอบหอบนิดนึง อาจจะเพราะ อากาศบนเขาเบาบาง )
คนขับมอไซด์พาไปส่งที่ห้องพักข้างล่างเป็นสาวพม่าอายุ 17 ดู คล่องแคล่ว อัธยาศัยดีนะ มีมาพูดคุยตลอด
เลาแอบเห็นเทอทำกระเป๋านักท่องเที่ยวหล่น ด้วยความคล่องแคล่วของเธอด้วย 55
พอเลาเก็บของเสร็จก็เดินถ่ายรูปอยู่แถวๆที่พัก
สาวพม่ากำลังจะขึ้นไป lobby พอดี เลยชวนเลาขึ้นไป
ถามว่า จะให้เลาขี่มอไซด์ไหม
เลาบอกว่า ทางชัน ถ้าเลาขี่คงจะกลิ้งลงมา 555
เลาพักที่ภูเมฆตะวันรีสอร์ต ซึ่งราคาค่อนข้างสูง แต่บริการดี
ตอนแรกเลาจะพักที่บ้านหอมหมื่นลี้ หรือ วังพุดตาล เพราะว่าอยู่ใกล้ตลาด ใกล้เซเว่น ใกล้แหล่งของกิน
แต่ดันเต็มซะก่อน ขนาดถามตั้งแต่วันที่ 15 ตุลา เข้าพักจริงวันที่ 10 ธันวานะเนี่ย
เลาเลือกที่พักบนดอยแม่สลองที่การันตีวิว คือ สามารถถ่ายวิวได้จากห้องพัก หรือ สามารถเดินไปได้ไม่ไกล เนื่องจากเลาจะไปถ่ายรูป และเลาเองไม่มีรถ
เลาลอง search ดูรูปก็เห็นมีสามที่ด้านบนที่มีรูปวิวจากห้องพัก หรือ ตรงโรงแรมมาลงไว้
จริงๆ ที่พักบนดอยแม่สลองมีมากมายหลายราคามาก
วิวหลักล้านมาก
จริงๆ ลังเลว่าจะล้มทริปไปดอยแม่สลอง แต่จะไปภูชี้ฟ้าแทน เนื่องจากเพราะว่าจอง บ้านหอมหมื่นลี้ไม่ได้ และ บ้านภูเมฆตะวันก็ค่อนข้างไกลไม่รู้ว่าจะไปลำบากหรือเปล่า
แต่หลังจาก research ก็เห็นความยากกว่าในการไปภูชี้ฟ้าของคนไม่มีรถ จริงๆรู้ว่ามีรถไปภูชี้ฟ้าจากขนส่งเชียงราย แต่หลังจากนั้นพอไปถึงภูชี้ฟ้าจะยังไงต่อก็ไม่รู้ จะนั่งรถไปที่พักยังไงก็ไม่รู้ ในเน็ตมีคนบอกว่าเคยลองจ้างเด็กที่ขี่มอไซด์ที่ภู แต่มันก็ดูแปลกๆมะ
ประกอบกับป๊าบอกว่า ให้รีบจอง เพราะ ถ้าไม่จองแล้วเดี๋ยวตรงนี้ก็จะเต็มไปด้วย เพราะว่าเป็น high season ด้วย ขี้เกียจวางแผนไปภูชี้ฟ้า เลยตัดสินใจจองไป
แต่ภายหลังก็พบว่า เพื่อนเลาที่ไปเชียงราย ช่วงนี้ก็พักที่เดียวกันนี่ตั้งสองคน
ห้องพักบนดอยแม่สลองส่วนใหญ่ไม่มีแอร์น้ะจ้ะ ห้องที่มีแอร์ก็มี แต่ก็ไม่จำเป็นเพราะบนดอยมันเย็นๆอยู่แล้ว
ตอนเก่าๆ
ตอนแรก : วางแผน
ตอนสอง : บ้านดำ
ตอนสาม : โบกรถ
ตอนต่อไป คลิกซ์
ความคิดเห็น