จากข่าวเรื่อง โปสกวน
ที่ราชบัณฑิตฯ ออกมาฟัน
quote มาจากข่าว
โปสกวน เป็นเพียงโปสการ์ดกลุ่มเล็กๆ
ซึ่งวางขายเป็นกลุ่มย่อยๆเพียงไม่กี่แห่งเท่านั้น
ร้านค้าส่วนใหญ่ไม่ได้เป็นร้านซึ่งมีที่ตั้งถาวร
ถ้าอยากได้เป็นเจ้าของ ต้องใช้ความสามารถในการหาซื้อระดับหนึ่ง
แม้ในต่างจังหวัด ก็ไม่สามารถหาได้ง่ายๆ
และที่สำคัญโปสกวน เพิ่งจะเผยแพร่กันมา เมื่อไม่นานมานี้
ผิดกับภาพยนตร์ หนังสือพิมพ์ และสื่อต่างๆ
ซึ่งหาบริโภคได้ทั่วไป
ทั้งในกรุงเทพฯ และชนบทที่ห่างไกล
หนังไทยหลายๆเรื่องมีคำไม่สุภาพมากมาย ที่พูดด้วยอารมณ์รุนแรง
ขณะที่ในโรงหนังมีเด็กนั่งอยู่เต็ม
หนังสือพิมพ์บางฉบับพาดหัวอย่างสะใจ ตัวใหญ่เบ้อเริ่ม
ดีเจบางคนเป็นคนห่ามๆ
ผมอยากให้ทุกท่านขึ้นไปอ่านข้อความที่ผม quote มาอย่างละเอียดอีกครั้ง
ราชบัณฑิตกลับมาต่อต้านโปสกวน ในขณะที่ปล่อยปะละเลยที่จะควบคุมสื่อที่เผยแพร่กันมานานแล้ว และยังมีแนวโน้มจะมากขึ้นเรื่อยๆ
ทำทองไม่รู้ร้อนกับเรื่องที่เป็นต้นเหตุใหญ่ แต่กลับตีฆ้องร้องป่าวกับเรื่องเล็กๆที่เป็นผลมาจากต้นเหตุ ออกจะดูลำเอียงไปหน่อยนะครับ
ที่ราชบัณฑิตฯ ออกมาฟัน
quote มาจากข่าว
มองโปสกวนว่าเป็นคำหยาบคาย ไม่เหมาะสมที่จะนำมาเผยแพร่ในที่สาธารณะ เพราะสังคมไทยมีวัฒนธรรม และภาษาที่ดีงาม จึงไม่ควรส่งเสริมให้เด็ก และเยาวชนพูดคำหยาบคาย โดยเฉพาะผู้หญิง เพราะการใช้คำหยาบคายในการสื่อสารทั้งการพูด และการเขียน สะท้อนให้เห็นว่าบุคคลนั้นๆ ขาดการศึกษา มีพื้นฐานความคิดต่ำ หากผู้ใดใช้คำหยาบคายในการสื่อสารจะไม่เป็นที่น่ายกย่องของผู้รับฟัง
การใช้คำหยาบคายจะเกิดขึ้นเมื่อมีการทะเลาะวิวาท ด่าทอกัน แต่ขณะนี้พบว่ามีนักเรียนใช้คำหยาบคายโดยไม่รู้สึกอายในที่สาธารณะมากขึ้น โดยเฉพาะใช้สื่อสารกับเพื่อนในกลุ่ม ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าวิตก หากสังคมปล่อยให้มีการใช้คำหยาบคายมากขึ้น จะส่งผลให้มีการสรรหาคำหยาบคายมาวางจำหน่ายมากขึ้น จึงอยากให้ผู้ประกอบการดำเนินการในทางกลับกัน โดยสรรหาคำพูดที่ไพเพราะ และกินใจผู้ฟังมาวางจำหน่ายแทน ซึ่งจะเป็นการส่งเสริมให้คนอยากทำดีี
โปสกวน เป็นเพียงโปสการ์ดกลุ่มเล็กๆ
ซึ่งวางขายเป็นกลุ่มย่อยๆเพียงไม่กี่แห่งเท่านั้น
ร้านค้าส่วนใหญ่ไม่ได้เป็นร้านซึ่งมีที่ตั้งถาวร
ถ้าอยากได้เป็นเจ้าของ ต้องใช้ความสามารถในการหาซื้อระดับหนึ่ง
แม้ในต่างจังหวัด ก็ไม่สามารถหาได้ง่ายๆ
และที่สำคัญโปสกวน เพิ่งจะเผยแพร่กันมา เมื่อไม่นานมานี้
ผิดกับภาพยนตร์ หนังสือพิมพ์ และสื่อต่างๆ
ซึ่งหาบริโภคได้ทั่วไป
ทั้งในกรุงเทพฯ และชนบทที่ห่างไกล
หนังไทยหลายๆเรื่องมีคำไม่สุภาพมากมาย ที่พูดด้วยอารมณ์รุนแรง
ขณะที่ในโรงหนังมีเด็กนั่งอยู่เต็ม
หนังสือพิมพ์บางฉบับพาดหัวอย่างสะใจ ตัวใหญ่เบ้อเริ่ม
ดีเจบางคนเป็นคนห่ามๆ
ผมอยากให้ทุกท่านขึ้นไปอ่านข้อความที่ผม quote มาอย่างละเอียดอีกครั้ง
ราชบัณฑิตกลับมาต่อต้านโปสกวน ในขณะที่ปล่อยปะละเลยที่จะควบคุมสื่อที่เผยแพร่กันมานานแล้ว และยังมีแนวโน้มจะมากขึ้นเรื่อยๆ
ทำทองไม่รู้ร้อนกับเรื่องที่เป็นต้นเหตุใหญ่ แต่กลับตีฆ้องร้องป่าวกับเรื่องเล็กๆที่เป็นผลมาจากต้นเหตุ ออกจะดูลำเอียงไปหน่อยนะครับ
ความคิดเห็น